Trądzik zwykły

Trądzik pospolity to powszechna dermatoza cechująca się występowaniem  zaskórników otwartych i zamkniętych, grudek, krost, guzków, pseudocyst i torbieli ropnych zlokalizowanych głównie w okolicach łojotokowych (twarz, dekolt, plecy). Schorzeniu temu zwykle towarzyszy łojotok.

Przyczyn powstawania trądziku jest wiele są to m.in.: zwiększona produkcja łoju, zablokowanie aparatu włosowo-łojowego przez czop rogowy, kolonizacja przewodu wyprowadzającego przez bakterie (Propionibacterium acnes) i związana z tym reakcja zapalna i immunologiczna. Czynniki genetyczne niewątpliwie odgrywają istotną rolę w powstawaniu zmian chorobowych.  Wydzielanie łoju jest kontrolowane przez hormony – m.in. androgeny wydzielane przez gonady i nadnercza. Duże wydzielanie łoju może być wynikiem m.in. nadmiernej produkcji androgenów, zwiększonej ich dostępności w wyniku obniżenia poziomu białka wiążącego te hormony płciowe. Nadmiar androgenów może być objawem wielu chorób. U kobiet pod wpływem androgenów może dochodzić do zaostrzenia zmian trądzikowych.

Wykwitem pierwotnym w trądziku pospolitym jest zaskórnik. Wyróżnia się dwa typy zaskórników: otwarty i zamknięty.

Zaskórniki otwarte w części środkowej mają otwór, przez który wydobywa się masa łojowo-rogowa. W wyniku utleniania się keratyny i gromadzenia melaniny zaskórniki te są ciemno zabarwione na szczycie.

Zaskórniki zamknięte są białe, drobne, powstają w wyniku nagromadzenia korneocytów w ujściu gruczołów łojowych.

LECZENIE ZEWNĘTRZNE 

Zastosowanie mają leki przeciwłojotokowe, przeciwbakteryjne, keratolityczne i przeciwzapalne. Do oczyszczania skóry używa się różnych roztworów i żeli oczyszczających. W zmianach trądzikowych o niewielkim lub średnim nasileniu zwykle wystarcza leczenie miejscowe – aerozole, zawiesiny, pudry, pasty. W zmianach zaskórnikowych i grudkowych zaleca się stosowanie kwasu witaminy A. W zmianach zaskórnikowych, grudkowych i krostkowych stosuje się: 5-10-15% nadtlenek benzoilu, aerozole lub roztwory zawierające antybiotyki: erytromycynę, tetracyklinę, klindamycynę, kwas azelainowy.

LECZENIE OGÓLNE 

Podczas konsultacji w Poradni Dermatologicznej lekarz dobiera leczenie ogólne w zależności od stopnia zaawansowania choroby u pacjenta.  W nasilonym trądziku  podawane są doustnie antybiotyki działające przeciwbakteryjnie i hamujące czynność lipolityczną bakterii. Dodatkowo stosuje się witaminy działające przeciwłojotokowo: amid kwasu nikotynowego (wit. PP), witaminę B2 i witaminę C. W ciężkich postaciach trądziku  wskazane jest podawanie izotretinoiny, która ma m.in. silne działanie keratolitycznie i przeciwłojotokowe. Lek jest teratogenny, dlatego  kobiety w wieku rozrodczym, leczone doustną izotretynoiną, muszą stosować skuteczną antykoncepcję co najmniej przez miesiąc poprzedzający terapię, przez cały okres leczenia i 3-6 m-cy po zakończeniu przyjmowania leku.

PIELĘGNACJA PO ZAKOŃCZENIU LECZENIA

Po zakończeniu leczenia należy prawidłowo pielęgnować skórę, stosując kosmetyki przeznaczone do tego rodzaju skóry (czyli do skóry łojotokowej lub mieszanej) działające przeciwłojotokowo, złuszczająco, zapobiegające powstawaniu zaskórników. Istotne znaczenie ma również stosowanie kosmetyków nawilżających i łagodzących. W celu zapewnienia uczucia komfortu można używać kosmetyków matujących. Należy unikać stosowania tłustych kremów, kosmetyków zawierających alkohol, mydeł zasadowych, nie należy narażać skóry na intensywne wysuszanie, ponieważ może dojść do jej podrażnienia. Pacjent nie powinien wygniatać zaskórników, grudek zapalnych i ropni, ponieważ grozi to powstaniem szpecących blizn i przebarwień. W zwalczaniu uporczywego łojotoku i złuszczaniu zastosowanie znalazły emulsje, kremy, roztwory zawierające alfa-hydroksykwasy (AHA) lub beta-hydroksykwasy (BHA). Stosując peeling lekarski z większym stężeniem AHA lub BHA, bądź też peeling z kwasem salicylowym, kwasem pirogronowym, kwasem glikolowym.