Są to schorzenia skóry wywołane przez bakterie. Zaliczamy do nich infekcje wywołane przez paciorkowce, gronkowce lub inne Gram-ujemne bakterie oraz pozostałe bakteryjne choroby skóry, takie jak różyca, łupież rumieniowy, promienica czy borelioza. Objawy zakażeń bakteryjnych skóry są bardzo różnorodne.
- Home
- Stomatologia
- Dermatologia
- Choroby bakteryjne skóry
Choroby bakteryjne skóry
01 Leczenie chorób bakteryjnych skóry - opis

02 Zapalenie mieszków włosowych i figówka
To stan zapalny mieszka włosowego, który objawia się występowaniem pojedynczego pęcherzyka lub licznych pęcherzyków wypełnionych treścią ropną, czasami przebitych w centrum włosem. Zmiany mogą występować na twarzy, tułowiu lub kończynach. Mają czasami związek z zabiegami depilacyjnymi lub goleniem owłosionych okolic skóry. Przewlekła postać zapalenia mieszków włosowych (figówka) występuje częściej u mężczyzn w obrębie twarzy, szczególnie brody, rzadziej skóry owłosionej głowy. Leczenie ostrych stanów zapalnych mieszków włosowych o niewielkim nasileniu polega na odkażaniu skóry i stosowaniu miejscowych preparatów zawierających antybiotyk. Natomiast leczenie figówki jest często trudne i długotrwałe. I zawsze musi być prowadzone pod nadzorem dermatologa, który przepisuje antybiotyki stosowane miejscowo i ogólnie.

03 Czyrak
Czyrak jest również stanem zapalnym mieszka włosowego i jego otoczenia. Różnica w stosunku do zapalenia mieszka włosowego polega na tym, że w przebiegu czyraka dochodzi do obumarcia i rozpadu tkanek w otoczeniu mieszka. Tworzy się guz zawierający martwe tkanki, który samoistnie lub w następstwie ingerencji oddziela się od skóry, pozostawiając w niej ubytek.
Zmiana tworzy się przez kilka dni i często towarzyszy jej bolesność. Najczęściej przebieg czyraka pojedynczego jest szybki i w ciągu kilku dni następuje wyleczenie. Należy jednak pamiętać, że w przypadku czyraków w okolicy twarzy, a szczególnie w okolicy oczodołu, nosa, wargi górnej i małżowiny usznej, ze względu na specyficzne unaczynienie tych okolic i bliskie sąsiedztwo ważnych struktur ośrodkowego układu nerwowego wewnątrz czaszki może dojść do groźnych powikłań.
Leczenie czyraków często musi być prowadzone pod nadzorem lekarza. W przypadku pojedynczego czyraka wystarczające jest na ogół stosowanie preparatów miejscowych odkażających i ściągających skórę. Liczne czyraki lub czyrak gromadny należy leczyć antybiotykiem podawanym ogólnie. Zlewające się guzy ropne wymagają interwencji chirurgicznej.
04 Róża
Jest to ostry stan zapalny skóry i tkanek leżących głębiej. Zmiany skórne umiejscawiają się najczęściej na twarzy i na kończynach dolnych. Ognisko zapalne skóry jest żywoczerwone, obrzęknięte, wyraźnie odgraniczone od otoczenia, skóra jest wygładzona i lśniąca. Charakterystyczny dla choroby jest nagły początek. Zmianom skórnym towarzyszy gorączka, dreszcze i objawy przypominające przeziębienie.
Choroba ta może powodować poważne zaburzenia ogólnoustrojowe i zawsze musi być leczona przez lekarza. Nieleczona róża może prowadzić do szerzenia się ropnego zakażenia na okoliczne tkanki, przedostania się bakterii do krwiobiegu i tym samym spowodować posocznicę. Podstawową metodą terapeutyczną w przypadku róży jest stosowanie antybiotyków ogólnie. Miejscowo można stosować kompresy z preparatami o działaniu ściągającym.
05 Liszajec zakaźny i niesztowica
Jest to ostra choroba bakteryjna skóry, często występująca u dzieci. W wyniku namnażania się bakterii w skórze dochodzi do powstania pęcherzy wypełnionych treścią surowiczą lub ropną. Po kilku dniach pęcherze pękają, tworząc strupy o charakterystycznej miodowożółtawej barwie. Zmiany najczęściej umiejscawiają się w okolicy ust i nosa, ale mogą powstać w każdym miejscu. Jeśli zakażenie obejmuje głębsze warstwy skóry dochodzi do wytworzenia płytkiego owrzodzenia – stan taki nazywamy niesztowicą. Zmianom skórnym nie towarzyszą objawy ogólne. Liszajec odznacza się dużą zakaźnością, stąd często w instytucjach takich jak żłobki, internaty może wystąpić epidemia. Choroba zawsze wymaga konsultacji lekarza. Najczęściej skuteczne i wystarczające jest leczenie preparatami odkażającymi i antybiotykami stosowanymi miejscowo.